Koniec tego roku będzie czasem intensywnych prac związanych z instalacją scrubberów. Zdaniem ekspertów, mimo wzmożonych dostaw sprzętu służącego do oczyszczania spalin, nie uda się zakończyć wszystkich prac związanych z procesem jego montażu na wszystkich statkach.
Scrubbery, powszechnie nazywane płuczkami spalin, to jedno z popularnych rozwiązań, do którego uciekają się armatorzy, chcąc wypełnić wyśrubowane normy dotyczące emisji siarki, które obowiązywać będą od 1 stycznia 2015 r. Ich instalacja na statku pozwoli armatorom na stosowanie konwencjonalnego i tańszego paliwa okrętowego zamiast kosztownego niskosiarkowego. Urządzenia te zmniejszać będą bowiem emisję szkodliwego dla środowiska tlenku siarki (SOX).
Fińskie przedsiębiorstwo Wärtsilä, które specjalizuje się m.in. w produkcji układów napędowych wykorzystywanych na statkach, już teraz dostarcza po kilka scrubberów miesięcznie. Wszystko po to, by w maksymalnym stopniu sprostać oczekiwaniom zamawiających. Specjaliści zaznaczają jednak, że w wielu przypadkach jest już za późno na rozpoczęcie i zakończenie instalacji przed godziną „zero”, czyli przed 1 stycznia 2015 r., kiedy wejdzie w życie tzw. dyrektywa siarkowa, zgodnie z którą w niektórych obszarach emisja związków siarki nie będzie mogła przekraczać 0,1 procent.
Sigurd Jenssen, który w firmie Wärtsilä jest dyrektorem ds. rozwiązań środowiskowych, zauważył, że wiele firm zwlekało do ostatniej chwili z podjęciem decyzji o montażu na statku scrubbera. Zdecydowali się na to dopiero w momencie, gdy zdali sobie sprawę z wysokich kosztów paliwa niskosiarkowego. Wielu operatorów zdecydowało się wówczas na montaż płuczek spalin, które w tej sytuacji stały się najprostszą opcją, szczególnie w porównaniu z rozwiązaniami opartymi o LNG czy dual-duel.
„Nie trzeba wykonywać żadnych zmian w istniejącej infrastrukturze. To taki sam biznes jak wcześniej, z tym wyjątkiem, że masz dodatkowy element wyposażenia na końcu komina. Nie potrzeba potem też zbyt wielu wysiłków w zakresie konserwacji, więc można korzystać ze statku w taki sam sposób jak do tej pory” – powiedział Sigurd Jenssen, który zaznaczył, że podczas prac nad produkcją płuczek udało się pokonać wiele technologicznych wyzwań i zastosować rozwiązania, które pozwolą statkom na sprostanie kolejnym wyśrubowanym przepisom dotyczącym wpływu na środowisko.
W wielu wypadkach scrubbery stanowią wydatek, który może dość szybko się zwrócić. W przypadku jednostek typu cargo montaż oczyszczaczy spalin oznacza wydatek od 1 do 2,5 miliona euro. W przypadku statków wycieczkowych czy promów pasażerskich wydatki są wyższe.
Przedstawiciel firmy Wärtsilä zauważył, że dyrektywa siarkowa zmusiła do wykorzystania ekologicznych rozwiązań tych armatorów, których statki spędzają niewiele czasu w objętych nowymi regulacjami strefach SECAs (skrót od: Sulphur Emission Control Areas). Na instalację scrubberów decydują się dziś jednak nie tylko operatorzy, których statki pojawiają się w tych obszarach, ale również przedsiębiorstwa, którym zależy na wizerunku firm dbających o ekologię.
Wśród armatorów, które zdecydowały się na wyposażanie swoich promów w scrubbery, znajdują się dziś m.in.: Color Line, Finnlines, DFDS czy TT-Line.
Źródło: www.promyskat.pl
